13 sierpnia nakładem wydawnictwa Znak Emotikon ukaże się książka ADHD. Jak to ogarnąć. Sprawdzone lifehacki dla nastolatków Soli Lazarus ze znakomitymi ilustracjami Kary McHale, w tłumaczeniu Anny Klingofer-Szostakowskiej.
„ADHD. Jak to ogarnąć” to twój osobisty przewodnik po życiu z ADHD. Znajdziesz w nim wskazówki, dzięki którym:
A wszystko to w formule przystosowanej do tego, jak działa twój mózg – żadnych ścian tekstu i niepotrzebnego lania wody.
Poznaj lifehacki osób, które doświadczają podobnych wyzwań jak ty.
Ich sposoby na ogarnięcie chaosu w głowie pokażą ci, że można czuć się dobrze, będąc sobą!
O AUTORCE:
Soli Lazarus wspiera dzieci i nastolatki z ADHD oraz ich rodziny. Jest nauczycielką z trzydziestoletnim doświadczeniem, pedagożką, life coachką i specjalistką z zakresu pierwszej pomocy psychologicznej. Członkini rady Barnet Partnership of School Improvement. Autorka bestsellera „ADHD Is Our Superpower”, bloga i podcastu. Mama dorosłego syna z ADHD.
FRAGMENT POSŁOWIA:
Nastolatek z ADHD jest zagrożony. Istnieje ryzyko, że będzie mu w życiu towarzyszyć ścieżka dźwiękowa rozdrażnienia i krytyki ze strony dorosłych. Prawdopodobnie reaguje zniecierpliwieniem lub złością na polecenia czy rady, nieważne, jak dobre stoją za nimi
intencje. Niełatwo wyjaśnić rodzicom, nauczycielom czy przyjaciołom, co mogą, a czego nie mogą zrobić, co się sprawdza, a co jest naprawdę irytującą radą. To oznacza, że innym trudno zrozumieć, co komplikuje życie takim nastolatkom. ADHD samo w sobie jest różnorodne. Każdy adehadowiec jest inny. Potrzebuje sposobu na wyrażenie, co
sprawia mu szczególną trudność, co byłoby pomocne, a co jest przytłaczające. Nie ma uniwersalnego przepisu na wspieranie takiej osoby, przekazywanie jej wiedzy i życie z nią.
Z wyjątkiem, oczywiście, słuchania tego, co mówi. Chociaż żadnej osobie z ADHD nie jest łatwo wyjaśnić, w jaki sposób się różni i co ma sens w jej przypadku. Sytuacja staje się prostsza, jeśli inne nastolatki z ADHD wypowiedzą się na temat tego, co się sprawdza, a co nie.
Ta książka pokazuje takiej osobie (oraz jej rodzicom lub nauczycielom), co mówią inni, oraz, niemal na pewno, pozwala jej znaleźć coś, z czym się utożsami. To może być potężne
doświadczenie dla wszystkich, których to dotyczy. Nie tylko z tego powodu, że nastolatek powie, co może na niego zadziałać, ale też dlatego, że podnosi to jego samoocenę i dodaje mu pewności siebie, dzięki czemu będzie mógł iść przez życie z pozytywnym nastawieniem i tak, aby to życie przynosiło mu satysfakcję.
Profesor Peter Hill, psychiatra dzieci i dorosłych
Podobał Ci się materiał? Możesz wesprzeć go na Patronite lub BuyCoffee
Grupę tworzyło kilka przypadkowo dobranych, sfrustrowanych indywiduów, które zapragnęły poklasku, pieniędzy i niezasłużonej sławy. I żeby ich zaprosili do telewizora. Ich współpraca przy kampanii od samego początku przebiegała bardzo źle z powodu wielowektorowej, odwzajemnionej nienawiści. Oraz bezinteresownej zawiści.
Oczywiście GTQX w wyniku wielkiej kłótni na spotkaniu założycielskim przestała istnieć, a jej członkowie spotykają się od tego czasu wyłącznie w sądach.
© Wszelkie prawa zastrzeżone. Nie czytasz? Nie idę z Tobą do łóżka!
Artur Kawa 2011-2022