Od procesów norymberskich po Asada i Putina: pasjonujący reportaż z frontu walki o sprawiedliwość dla ofiar zbrodni wojennych
Czy zobaczymy kiedyś Putina na ławie oskarżonych? A co z sojusznikami Zachodu, jak Benjamin Netanjahu? Czy rządy odważą się porzucić podwójne standardy?
„Ukarać bezkarnych” to połączenie wciągającej historii i poruszających relacji naocznych świadków zbrodni, począwszy od tych najnowszych, z Gazy i Buczy.
Autor relacjonuje swoje spotkania ze zbrodniarzami wojennymi, takimi jak Slobodan Milošević. Opowiada o tych, którzy domagali się ochrony ludności cywilnej i odpowiedzialności zbrodniarzy – od szwajcarskiego biznesmena, dzięki któremu mamy konwencje genewskie i prokuratorów w Norymberdze, po syryjskiego fotografa policyjnego, który pomógł wsadzić za kratki jednego z oprawców al-Asada. Śledzi losy dwóch najpotężniejszych i najbardziej wpływowych przywódców świata, ściganych dziś przez Międzynarodowy Trybunał Karny w Hadze.
Jeszcze niedawno postawienie przywódcy państwa przed sądem wydawało się nie do pomyślenia. Są tacy, którzy nadal uważają, że wielcy powinni pozostawać bezkarni. Jednak – jak pisze Steve Crawshaw – sprawiedliwość zyskuje nowe możliwości. Jego paląco aktualna książka daje przebłysk nadziei w mrocznych czasach.
OPINIE O KSIĄŻCE:
W tej poruszającej książce Steve Crawshaw, który poświęcił swoją karierę walce o międzynarodową sprawiedliwość, mierzy się dobitnie z jednym z najtrudniejszych dylematów współczesności: jak pociągnąć zbrodniarzy wojennych do odpowiedzialności
– Anne Applebaum
W czasach gdy prawo pięści zdaje się brać górę nad przykazaniem sprawiedliwości, Steve Crawshaw przekonuje, że zbrodnia zostanie jednak osądzona, a zbrodniarze poniosą zasłużoną karę. Dajmy się ponieść tej nadziei, bo z nią łatwiej będzie zachować wiarę, że w odwiecznym zmaganiu dobra ze złem zwycięża to pierwsze
– Wojciech Jagielski
O AUTORZE:
Dziennikarz, pisarz, działacz na rzecz praw człowieka i sprawiedliwości międzynarodowej. Przez wiele lat był głównym korespondentem zagranicznym w „The Independent”.
Studiował rusycystykę i germanistykę na uniwersytetach w Oksfordzie i Petersburgu. W latach 1978–1981 mieszkał w Polsce i relacjonował wydarzenia z Europy Środkowej i Wschodniej.
Był dyrektorem Human Rights Watch w Wielkiej Brytanii i dyrektorem Biura Sekretarza Generalnego Amnesty International.
Autor m.in. książek: Goodbye to the USSR (1992; Ryszard Kapuściński nazwał ją fascynującą), Easier Fatherland: Germany and the Twenty-First Century (2004), Small Acts of Resistance (wraz z Johnem Jacksonem i z wstępem Václava Havla, 2010), Street Spirit: The Power of Protest and Mischief (2017).
Podobał Ci się materiał? Możesz wesprzeć go na Patronite lub Suppi
Grupę tworzyło kilka przypadkowo dobranych, sfrustrowanych indywiduów, które zapragnęły poklasku, pieniędzy i niezasłużonej sławy. I żeby ich zaprosili do telewizora. Ich współpraca przy kampanii od samego początku przebiegała bardzo źle z powodu wielowektorowej, odwzajemnionej nienawiści. Oraz bezinteresownej zawiści.
Oczywiście GTQX w wyniku wielkiej kłótni na spotkaniu założycielskim przestała istnieć, a jej członkowie spotykają się od tego czasu wyłącznie w sądach.
© Wszelkie prawa zastrzeżone. Nie czytasz? Nie idę z Tobą do łóżka!
Artur Kawa 2011-2022